مقایسه سینمای بی بضاعت ایران با غول فیلمسازی مثل هالیوود بدون در نظر گرفتن امکانات و ... قیاسی مع الفارق است اما آنچه که در این بحث مهم است نه امکانات ویژه و کمپانی های پیشرفته هالیوود است ونه شکل سنتی سینمای ایران. دلیل موفقیت و جذابیت فیلمهای هالیوودی امکانات خارق العاده و جلوه های ویژه تصویری نیست و به نظر نگارنده، حتی چهار عنصر ترس، شهوت، طنز و خشونت هم جزء جذابیتهای ثانویه هستند. بلکه اولین و مهم ترین جنبه موفقیت فیلمهای هالیوودی فیلمنامه است، و منظور از فیلمنامه محتوی و مضمون نیست، (که در این زمینه سینمای ما نه تنها ضعیف نیست بلکه بالقوه دارای منابع قوی الهام بخش است) منظور از قوی بودن فیلمنامه ساختار روائی و پرداخت قصه است. فیلمهای هالیوودی چه فیلمهای درجه الف و چه در فیلمهای تجاری و تین ایجری همگی حتی اگر محتوی و موضوع درستی نداشته باشند پرداخت روائی و داستان گویی قوی ای دارند. ساختار بندی فیلمنامه از نظر چینش صحنه ها، نقاط عطف و ریتم داستان در بهترین شکل خود هستند و آنچه که وجه تمایز یک فیلم خوب و یک فیلم سطح پایین است نوع پرداخت و شکل قصه گویی است و استفاده از بازیگران، فیلمبرداری و جلوه های ویژه در درجات بعدی اهمیت قرار می گیرد. اما جالب اینکه در ایران کاملاً موضوع برعکس است و درجه اهمیت و وجه تمایز فیلمها اول به بازیگران آنهم نه نوع بازی آنها بلکه ستاره بودن یا نبودن اهمیت داده می شود و سپس بقیه اجزائ فیلم مورد توجه قرار می گیردو ساختار داستان و قصه گویی محلی از اعراب ندارد. و از عالی ترین تا سطحی ترین فیلم فرق چندانی در پرداخت فیلمنامه ندارند و همه از این ضعف رنج می برند. م.  سیدآبادی